Wyjazd o ósmej rano - z początku lekki chłodek, ale po paru km rozgrzewki było już tylko ciepło. Słońce piękne widoki, śpiewy ptaków, zające oraz ludzie na rowerach, rolkach, z kijami NW. Wzdłuż brzegów wiele wyrzeźbionych postaci z wędkami w drewnianych dłoniach - ok, może nie jestem do końca pewien, ale nie chce mi się wierzyć, żeby człowiek mógł tyle czasu sterczeć bez ruchu ;)

W pociągu po raz kolejny NIE zdarzyło się, żeby ktoś palił w przedziale, w którym siedzę. Dość niezwykłe to zjawisko (jasne, palą w różnych innych miejscach, ale i tak jestem zdzwiony takim postępem - uściślę, że chodzi o pociąg typu "tramwaj" i słynny "przedział dla podróżnych z dużym bagażem", który często wykorzystywany jest jako pomieszczenie dla palaczy, pijaków oraz innego folkloru ludowego), a przecież już miałem zamiar szukać w szerokiej ofercie sklepów internetowych, czegoś co można by nazwać "bąkiem w aerozolu". Po to, żeby takiemu palaczowi puścić bąka prosto w twarz a potem spokojnie poczekać na pytanie: "dlaczego smrodzisz?" ;)

Po zaczerpnięciu świeżego powietrza wrzuciłem fotki:

Czyli zwykła śpiewka każdego zęba, który pragnie ekstrakcji ;)

Sprawdziłem w końcu widoczną na mapie drogę prowadzącą z Kołbaskowa bezpośrednio do Pomellen. W drugiej części potężnie wiało w niepożądanym kierunku.

Pokaż trasę GPS

Jak co roku zaczyna się "żółty okres" ;)



Zabudowania w Smolęcinie:







Dalej stałą trasą do Kołbaskowa, ale... za zjazdem, który kończy się tuż przed torami kolejowymi (jeszcze przed Kołbaskowem) skręcam w prawo, na szutrową drogę, która ma doprowadzić mnie do Pomellen:



Tutaj skręcamy w prawo ;)



Coraz lepiej widać szwargoczące między sobą wiatraki (a Ty widzisz tego, co tak tam kręci, czym on tam kręci, pedałami, ale dlaczego on kręci, przecież mamy monopol, zaraz go skręcę jak nie przestanie kręcić):



Granica jest niemal niezauważalna, bo słupy graniczne widziałem dobrych kilkadziesiąt metrów w prawo od drogi, którą jechałem. Za to tuż przy granicy znalazłem ładnie położony cmentarz.



Ciekawiej jednak jest na krańcu cmentarza:



W Pomellen jak zwykle ciekawią mnie zabudowania gospodarskie:



Dalej drogą z bajki:



Rzut oka na Ladenthin (dobrze mieć oko z właściwościami bumeranga ;) ):



Wszystkie foty za klikiem ;)

Potem jeszcze parę km po mieście.

Powrót po świętach.

Do pobliskiego Frankfurtu, gdzie zabawa z piłką pozwoliła sprawdzić się w wielu bardzo różnych dyscyplinach: od siatkówki, przez piłkę nożną, po rugby i zapasy ;)

Na święta do Słubic z sakwami. W Szczecinie na dworzec PKP, wysiadka w Kostrzynie.

Pokaż trasę GPS

Po drodze jedynie fotka ulubionego kolejowego mostu :)

Ta droga kusiła mnie od dawna i dwukrotnie już wcześniej tam z ciekawości wjeżdżałem, ale za każdym razem trafiałem na takie kałuże, że w końcu wracałem. Ten hermetyczny początek dotyczy brukowanej drogi biegnącej do granicy, a zaczynającej się przed Barnisławiem, od strony Smolęcina.

Pokaż trasę GPS

Domyślałem się, że nie będzie to lekki przejazd, te bagienka które widziałem tu wcześniej i które mnie stąd wygoniły nie pozostawiały złudzeń, ale ponieważ miał to być odcinek najwyżej parokilometrowy, więc zaparłem się i stwierdziłem, że tym razem dojadę do Pomellen choćby miało to rozpętać kolejną wojnę ;)

W ten sposób udało mi się nareszcie w tym roku wrócić do domu z pracy w jakiś normalny sposób... ;)

Pogoda była niestety mocno wodnista choć właściwie bez opadów, ale na widoczność i zdjęcia miało to wpływ. Tym bardziej, że dzisiaj zabrałem ze sobą tylko Kanonika, czyli "aparat duchowny" jak to kiedyś Misiacz stwierdził ;) Szkoda, że w nim jest taki kiepski zoom, bo kilkakrotnie płoszyłem sarny i żurawie, a na koniec przegoniłem ze strony niemieckiej na polską, zająca... Kicając szwargotał coś pod nosem, ale moje "Nu, pagadi!" chyba zrozumiał. Byłem wtedy już głodny i miałem wilcze spojrzenie, a do zabójstwa prowadzą czasem tylko niewłaściwe skojarzenia ;)

Pozdrowiłem dzisiaj po drodze wszystkich napotkanych rowerzystów i wszyscy odpowiedzieli. Czyżbym jechał z samurajskim mieczem w ręce? Nie pamiętam... Jechałem na fatalnym rowerze, do którego sam nie mam zaufania, byłem nieogolony, w ubraniu - bardzo tak sobie - rowerowym. Ech, następnym razem muszę zrobić test z gumiakami, ale... oczywiste, że wtedy każdy mi odpowie, nawet miecz samurajski nie będzie potrzebny ;)

Najpierw dobrze znane ruinki średniowiecznego kościoła w Smolęcinie:



Początek tajemniczej, brukowanej drogi ;)





Powoli zagłębiamy się w rejony błotne:



Tu ktoś usypał wąskie przejście przez rów. Ktokolwiek to jest - serdeczne dzięki :) A konkretnie - podziękowania należą się Michałowi Dworzańskiemu.



Spojrzenie wstecz. Tak, zjeżdża się z tej góreczki ;)



A tuż przed Pomellen znajduje się zjawisko otabliczkowane słowem "verboten" ;)



Kościółek w Pomellen:





Kawałek za Pomellen, po lewej stronie znajdują się takie tajemniczne ruiny:



Droga do Ladenthin:



Ladenthin. Kościół i cmentarz:



Dom w Ladenthin:


A rano... Rano był spacer z kijkami :)

Pokaż trasę GPS

Całkowity relaks - ciepło, bardzo słaby wiatr. Mnóstwo wędkarzy, parę osób na rowerach, kilkoro biegających i dwie osoby z kijkami Nordic Walking. Parę kluczy odlatujących ptaków.

Parę dni wolnego, więc ponownie przejażdżka Kostrzyn - Słubice. Zimno, wilgotno, ale bez deszczu. Za to mocny, wiatr "wtwarzowy" - przyznam, że nieźle mnie wymęczył chociaż jak zwykle podczas jazdy tą drogą - to był relaks. Pogoda wybitnie niefotogeniczna, więc pobawiłem się w robienie panoramek. Też wyszły tak sobie, ale panoramka to zawsze... panoramka ;)

Nieopodal wjazdu do Niemiec w Kostrzynie trwa remont i po raz pierwszy Niemcy mnie wkurzyli - zawsze robili tam piękne przejazdy specjalnie dla rowerzystów, ale dzisiaj się nie popisali. Zablokowali całkiem chodnik, którym można by przejechać lub przejść, więc trzeba jechać po wertepach a potem nieść rower.

I mapka ze świetnie znaną trasą, ale z innego serwisu ;) (connect.garmin.com)

Pokaż trasę GPS

Pokaż trasę GPS

Zimno i mgła, ale dzięki temu mało ludzi - m.in. kobieta, która uczyła się chodzić z kijami NW.

Pokaż trasę GPS

Pokaż trasę GPS

Pobudka o 4:30, żeby komfortowo zdążyć na pociąg o 6:12 do Kostrzyna, skąd krótko przed dziewiątą wyruszyłem. Postanowiłem po raz kolejny przejechać przez Reitwein, gdzie - testując "kanonika" (czyli małego Canona ;) ) - zrobiłem parę zdjęć kościoła, który w połowie jest ruiną.



Po drodze widziałem mnóstwo odlatujących ptaków - takich kluczy było na niebie całe mnóstwo: