Owszem, do końca roku tydzień, do 7000 km zostało jeszcze trochę, ale tak się złożyło, że już właściwie mogę ten rok rowerowo podsumować. 7000 niestety nie będzie, ale to mała strata - udało się w tym roku naprawdę fajnie pojeździć, a także kilka rzeczy zrobić po raz pierwszy. Np. przejechać 200 km w ciągu jednego dnia jak również... naderwać mięsień :) To ostatnie jest przyczyną, która pozwala mi napisać taką notkę już teraz, bo wiem że w tym roku zbyt wiele nie pojeżdżę. Jak to się stało? W poprzedni czwartek (17 grudnia) Na drodze rowerowej na Mieszka I (tam, gdzie jest pięknie oddzielona od chodnika pasem zieleni z krzaczkami) wylazł mi nagle pieszy, a ja zamiast wjechać w niego postanowiłem zrobić krzywdę sobie ;) Żarty żartami, ale gwałtowne hamowanie skończyło się upadkiem. Czułem, że z prawym ramieniem jest coś nie tak, ale wsiadłem na rower i pojechałem dalej - mało tego, niedzielną wycieczka nad jez. Świdwie również przejechałem z tym naderwanym mięśniem :) Owszem, ręka pobolewała, ale myślałem - poboli i przejdzie. Niestety, bolało trochę zbyt długo, w dodatku po kilku dniach wyskoczyły siniaki świadczące o tym, że coś się jednak w środku stało (nie były to siniaki od uderzenia tylko od "obrażeń wewnętrznych") i w końcu trafiłem do lekarza. Najpierw do ogólnego, potem do chirurga. Chirurg zbadała dość dokładnie (chociaż nie było ani zdjęcia ani USG, ale taka już jest nasza służba zdrowia...) i stwierdziła, że kości wg niej są całe, ale mięsień porządnie naderwany. Tak więc na razie zamiast jazdy na rowerze mam smarowanie i oszczędzanie ręki :) Przyznam, że nie miałem pojęcia jak może boleć taka kontuzja. Zadowolenia z tego roku jednak mi to nie odebrało, z prostego powodu - wiem, że jazda sprawiała mi niesamowitą frajdę, a przejechałem dokładnie tyle, ile mogłem. Co do ramienia to należałoby powiedzieć "do wesela...", ale w moim przypadku raczej nie ma to już sensu. Za to ogromny sens ma powiedzenie "do wyprawki na Litwę się zagoi" - i z tym się w zupełności zgadzam :)